|
|
|
|
انگار دوباره این صدای شکستنم بود ، که در فضای غریب دلم پیچید ... ! و این چین و چروک های پیشانی ام بود که نقش و نگار این درد را بر این صفحه ی سفید حکاکی کرده بود ... قطره قطره و بی صدا ، این بغض فرو خورده آب می شد ... و دلم را زیر ضرباتش ، لگد مال می کرد ... این بار هم همان رسم همیشگی که تو آرام آرام بر این جگر شرحه شرحه ام ، مر همی بگذاری و منادای صبر را در گوشم زمزمه کنی ... و بر این پای خسته و مجروح ، توان ایستادن بدهی ... این رسم همیشگی ماست من بشکنم و تو مرا مرهمی از خود بگذاری ، تا کسی صدای شکستن هایم را نشنود ... اشک های من فقط به گرمای بی نظیر تو تبخیر می شوند . تنها تو صدای این قنوت های تبدار را می شنوی و بر این همه التهاب ، جرعه ای آرامش می بخشی ... تویی که مرا در این همه لطف مبهوت خود کرده ای و این کلمات کوتاه من نمی توانند جواب این همه نگاه های فاضلانه ات را بدهند . یا ارحم الراحمین
|
مدرسه دانشجویی قران و عترت ALL Links ArcHives نوشته های 1388 نوشته های 1389 نوشته های 1390 نوشته های 1391 بهاردربهشت 1391 بهار 1392 تاب ستان 1392 تابستان 1393 پاییز1393 زمستان 1393 پاییز 1394 تلفیق سوره ها تک خوشه مادرانگی LinkS اقلیــم احساس پلی هدی نردبان پرادو سوراران سامع سوم به نام سلام بی بال پریدن.. جان آشنا نجوای شبانه فلفل نمکی زینب سادات سکوت باران قیچی نو شکسته عطر ریحانه تسنیم نیلوفرانه مستور یا مسطور ؟ فماذا بعد الحق الا الضلال فقط برای تو مهدی جان گره از دیار سلمان-ره- فرستاده ای از آسمان بی کران رحمت غواصی در بحر قرآن گاه نوشت یک خانم معلم یا مالک الملک
Ðe$igNER
MOZHGAN |
