|
|
|
|
خدایا ! در هلهله ی مستانه ی زمانه ، و سرکشی و ظلم آدمیان روزگار و پیچ و تاب خوردنشان در باتلاق کشنده ی دنیا هیچ جا و هیچ پناهگاهی جز تو ندارم ...ای بهترین پناهنده ... در این بن بست ظلمت زده ی دنیا چیزی جز اشک و حسرت ، آه و فغان نشنیده ام . و چیزی جز طعم کشنده دوری نچشیده ام . کوله باری جز بغض برنداشته ام . با این کوله بار سنگین و کمر شکن ؛ خدایا ! کجا بروم ؟ به کجا فرار کنم تا صدای عربده های زمانه را نشنوم ! تا کجا بدوم تا هیچ کس جز تو در آن جا نباشد ... خدایا ! دلم را به تو سپرده ام ... بوی غروب جمعه ، همراه با خاک و بوی نم نم باران ، نفسم را عمیق تر می کند و به هـــی ، هــــ ی ی ی می افتد . باران می خواهد ببارد اما نمی بارد . انگار که بغضش گیر کرده باشد و آن قدر بزرگ باشد که فقط صورتش را به سرخیو کبودی بنشاند اما نبارد ... غروب باشد ... جمعه باشد ... فاطمیه هم ... شاید ندبه ی صبح قدری آرامت کرده باشد اما مرا مشوش تر ... ندبه که می خوانی ، اشک هایت روز جمعه را افتتاح می کند ... فضا گرفته اما نمی ترکد . هر که یک جا سیر می کند . یکی مدینه ... بغل دستی ات هم شاید نجف ... و تو هم از صبح کربلا ... آن دیگری هم همین جاست. به اواخر ندبه که می رسی ناگهان ، یک صدا ... تمام شانه ها می لرزد و گریه ها به هق هق می افتند ... و در فضای دل کبودت فریاد می زنی : این طالب بدم المقتول الکربلا ... سرت را بیشتر می اندازی پایین . بیشتر گریه می کنی . بیشتر خجالت می کشی . و غوغا می کنی . و باز نفس های عمیق تر و شکسته تر . جمعه باشد . غروب کند ... آن هم فاطمیه ... فاطمه جان ... فاطمه جان ... فاطمه جان ... چادر مشکی ام را روی صورتم می کشم و سرم را لای دوپایم گم می کنم . خجالت می کشم ... مداح می خواند : روی شقایق های کبود بنویسید که گل تاب در و دیوار ندارد ... جگرت آتش می گیرد ... بی آنکه هیچ چیز خنکش کند ... دل غم دیده و درد مندت فاطمه (س) را صدا می زند : مادر ... مادر ... مادر جان غروب باشد ، جمعه هم تمام شود ... ولی می بینی هر روزت فاطمیه است ... فقط یک بار کربلا می روی و فاطمیه را آن جا ضجه می زنی ... دلت که بوی نم گرفت ... باران هم می بارد . چه قدر از فاطمیه دورم ...
و ابلغهم عنی فی هذه الساعه افضل التحیته و السلام .
یا زهرا دست های خسته و چروکیده اش را که دیدم چه جور زحمت می کشندوآخرین رمقشان را بر صفحه ی زندگی تزریق میکنند ، وقتی این همه تلاش و تکاپو را در که از آیینه ی وجودش می شد مرور کرد را هزار بار خواندم ، تشری محکم برخودم زدم بی آنکه صدایش را بشنود ! می خواستم ردپای کبود آنروز برای همیشه در قلبم بماند ! چشم هایش را یسته بود و گوشه ای نشسته بود و پاهایش را می مالید . تا مرا دید که زیرزیرکی نگاهش می کنم ، لبخندش را به من ایثار کرد . چشم هایم را بستم و تا دست هایش دویدم . دست هایش را محکم گرفتم و آن را لای دست های خودم فشردم . چه قدر گرم و صبور بودند ... دست هایش را قدری عقب کشید ، مجال دیدن صورت سرخش را نیافتم ، آرام صورتم را روی دست هایش گذاشتم و قطره های اشکم را ، آب روان ترک های دستش کردم و بوسه هایم را به پاس تمام خوب بودن هایش ! چشم های داغ کرده ام را در کاسه ی دستانش گذاشتم تا بوی " توکل " و "امید" ش قدری خنکم کند ... چه بوی بی نطیری بود ...
تا قلم لب به مرکب می زند ، بوسه بر جا پای زینب می زند ...
از ساقه ی ترد و نازک من بروی ! متولد شو ! بروی و مرا به کمال خود برسان و بر سر حد اعلای جمال ! شش ماه است که" صبوری" کشیده ام . زیر گریه های باران ، سردی برف و تشر های رگبار و فریاد صاعقه ها به انتظارت نشسته ام و همه را به جان خریده ام . سه ماه با دستان باز باران را به آغوش کشیدم و قطره قطره ی آن را به کام خزان زده ات نوشاندم و سه ماه دیگر را از هجرانت زیر برف ، قد خم کردم و از غم دوری ات خود را به خواب زده ام . بیا و هجرانم را جامه ی وصال بپوشان ای رحمت خدا . متولد شو ای آغاز " انقلاب " طبیعت . ای حجت بالغه ی مرگ خزان . صدای نفس هایت را می شنوم که تسبیح خدا می گویی. ذکر بگو مادر ! ذکر بگو ای جوانه ی کوچکم ... آخ ، جان مادر آمدی ؟! چه قدر زیبا و کوچکی ! چه طراوتی و نشاطی در رگبرگ های تو می دود ! چه خوشبویی ای زینت دلم ! تمام هستی ام ... تمام "خستگی" هایم را زدودی ای " تقلا"ی طبیعت ! ای بهار من ...
|
مدرسه دانشجویی قران و عترت ALL Links ArcHives نوشته های 1388 نوشته های 1389 نوشته های 1390 نوشته های 1391 بهاردربهشت 1391 بهار 1392 تاب ستان 1392 تابستان 1393 پاییز1393 زمستان 1393 پاییز 1394 تلفیق سوره ها تک خوشه مادرانگی LinkS اقلیــم احساس پلی هدی نردبان پرادو سوراران سامع سوم به نام سلام بی بال پریدن.. جان آشنا نجوای شبانه فلفل نمکی زینب سادات سکوت باران قیچی نو شکسته عطر ریحانه تسنیم نیلوفرانه مستور یا مسطور ؟ فماذا بعد الحق الا الضلال فقط برای تو مهدی جان گره از دیار سلمان-ره- فرستاده ای از آسمان بی کران رحمت غواصی در بحر قرآن گاه نوشت یک خانم معلم یا مالک الملک
Ðe$igNER
MOZHGAN |
