|
|
|
|
ماشین آتیش نشانی که هر شب گذر گاهش رو از کنار خونه ی ما انتخاب می کنه این بار با صدایی بلند تر از همیشه از کنار خونه ی ما رد شد ... با شنیدن صدای هول بر انگیز ش ، زمان چند لحظه از حرکت می ایسته و نفس ها در پشت سدی از بیرون اومدن دست می کشن . نمی دونم کدوم خانه ... کدوم آدم ... کجا ... کی ... و برای چی ... کسی در میان آتیش فریاد کمک سر داده ؟! یا خاکستر های خونه ای از لای انگشتان اهل اون خونه می گریزن ... ؟! یا چشای پر حسرت و اندوه کودکی ، منتظر آغوش دوباره ی مادرشه ... ؟! نمی دونم اون صدای آژیر تو نیمه های شب برای چی اون قدر فریاد و نعره سر داده بود ... کار هر شب من اینه... گوش دادن به صداش ... گاهی شب ها فقط من صدای ناله هاش رو می شنوم ... آهی که بین فریادش نامفهوم و مبهمه ... گاهی چه قدر خسته و بی رمقانه نور قرمزش صورت عابر های رهگذر را به رخ می کشه ... |
مدرسه دانشجویی قران و عترت ALL Links ArcHives نوشته های 1388 نوشته های 1389 نوشته های 1390 نوشته های 1391 بهاردربهشت 1391 بهار 1392 تاب ستان 1392 تابستان 1393 پاییز1393 زمستان 1393 پاییز 1394 تلفیق سوره ها تک خوشه مادرانگی LinkS اقلیــم احساس پلی هدی نردبان پرادو سوراران سامع سوم به نام سلام بی بال پریدن.. جان آشنا نجوای شبانه فلفل نمکی زینب سادات سکوت باران قیچی نو شکسته عطر ریحانه تسنیم نیلوفرانه مستور یا مسطور ؟ فماذا بعد الحق الا الضلال فقط برای تو مهدی جان گره از دیار سلمان-ره- فرستاده ای از آسمان بی کران رحمت غواصی در بحر قرآن گاه نوشت یک خانم معلم یا مالک الملک
Ðe$igNER
MOZHGAN |
