بسم الله الرحمن الرحیم

کافی است بخندد.. گریه کند.. حرف بزند و مرا صدا کند.. با تمام حالاتش مرا متوجه خودش می کند.

مادر بودن احساس متفاوتی است.

وقتی مادر هستی می خواهی با تمام بدی ها و پلیدی های جهان بجنگی 

می خواهی کمر خطر را بشکانی تا مبادا نزدیک دخترک شود..

مادری احساس جنگجویی در میدان تیر است

که با چشمان تیزش تیرها را یکی یکی در دست می شکاند..

مادری را دوست دارم..

پ.ن:

امشب برای بار اول مرا به اسم مامان صدا زدی 

تا قبل از آن برایت "اُمّا" و "آنّه" بودم.