|
|
|
|
دستاشو تند تند بهم می مالید تا شاید ذره ای گرما نصیبش بشه . سرما خودش رو تا عمق استخوناش کشونده بود و داشت اونا در هم می شکست . پاهاش رو که حالا تاول ها ، دیگه مجال راه رفتن بهش نمی دادن روی زمین می کشوند ضعف تمام وجودش رو گرفته بود ولی به خودش اجازه نمی داد اشکش صورتش رو خیس کنه . با چشای بی رمقش تمنای محالی رو سر داده بود . مشتی برف بر لباش مالید تا بر سوزشش قاچ های لبش که عمق عطشش رو نشون می داد تسکین ببخشه کلاه سیاهش اونو خسته تر به رخ می کشید ... باندی که به دستش بسته بود باز شده بود و روی زمین زیر پا خیس و لگد مال می شد اما این بار این ضعف و این تاول ها بیش از این طاقت نیاوردند و او را بر زمین زدند ولی انگار هیچ کسی او را نمی دید ، هیچ کس به تسیی غم آن پسر بچه ی 4 -5 ساله ننشت و هیچ کس بر آن زخم های تازه دهان باز کرده ، مرهم نگذاشت ... هیچ کس فریاد های آن پسر بچه را که زیر لگد های عابران به خود می پیچید ، نشنید . ولی اما در این هیاهوی ها فقط تمنای آن پسر بچه را او پاسخ داد و به تسلی غمش نشست و بر آن همه زخم دل ها مرهم گذاشت و به گرمای بی نظیر او ،سرما مجالی برای خود نیافت ... اما این با رهم کسی او را ندید ... و عابران به زیر لگد های خود جای پای آن پسر بچه را لگد مال می کردند ...
|
مدرسه دانشجویی قران و عترت ALL Links ArcHives نوشته های 1388 نوشته های 1389 نوشته های 1390 نوشته های 1391 بهاردربهشت 1391 بهار 1392 تاب ستان 1392 تابستان 1393 پاییز1393 زمستان 1393 پاییز 1394 تلفیق سوره ها تک خوشه مادرانگی LinkS اقلیــم احساس پلی هدی نردبان پرادو سوراران سامع سوم به نام سلام بی بال پریدن.. جان آشنا نجوای شبانه فلفل نمکی زینب سادات سکوت باران قیچی نو شکسته عطر ریحانه تسنیم نیلوفرانه مستور یا مسطور ؟ فماذا بعد الحق الا الضلال فقط برای تو مهدی جان گره از دیار سلمان-ره- فرستاده ای از آسمان بی کران رحمت غواصی در بحر قرآن گاه نوشت یک خانم معلم یا مالک الملک
Ðe$igNER
MOZHGAN |
