بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی می خواهند مثالی برای پاک بودن بزنند؛ 

می گویند فلانی مثل «آب»  زلال و پاک است. 

به این فکر می کنم که چه قدر با آب نسبت دارم؟

آدم هایی که روحشان به زلالی آب است، 

به ثانیه ای با هم یکی می شود..  

اما اگر درون روح آب و روغن قاطی باشد چه؟ 

زمان برای یکی شدن با روح های از جنس آب بیشتر می شود. 

و حتی

زمان برای فهمیدن

تصمیم گرفتن

عمل کردن

و...

آب جاری است..  اما روغن چه؟  توقف و کندی با خود دارد. 

عیب هایمان همین ذره های روغنند. 

هرچه که ما را از خدا دور کند یک ذره چربی در ما به وجود می آورد.. 

شاید بچه ها هم برای همین این قدر سریع با هم مانوس می شوند

چون همه شان از جنس آبند..

 با یک نگاه کافی است تا با هم یکی شوند

حتی اگر ادای موج های متلاطم را درآورند، باز هم

با هم یکی و همبازی میشوند... 

گاهی از خودمان خنده ام می گیرد 

که فکر می کردیم از بچه ها بیشتر و بهتر فهمیده ایم... 

رسوب های روغن رسوخ کرده در روح ما کجا... 

زلالی و یکدستی روح در بچه ها کجا...