دوی 400 متر یعنی دو دور زمین دو میدانی .
همه تا نفس دارند ، دور اول را آن قدر تند و تیز می دوند .
که می گویی حتما آنها اول می شوند! دست مریزاد ...
ولی کسی که حداقل قبلا چند دور دور زمین را دویده باشد می داند که ،
مسابقه تازه از دور دوم شروع می شود .
یعنی وقتی دیگر نفسی باقی نمانده .
نه توان و نه حوصله ی یک دور دویدن دیگر را داری .
وقتی دلت می خواهد هر کاری انجام دهی به جز این که یک دور دیگر بدوی !
حتی حاضری می شوی انصراف دهی و بایستی ...
هر کاری به جز ...
پس کم کم کند می شوی ...
کند ٍ کند ...
پی نوشت :در هر کاری اولش همه خوب می دوند ، همه خوب شتاب می گیرند ...
اما مهم اینست که تا آخر بازی کند نشد ... با همان سرعت ادامه داد ...
پی نوشت 2 : مثل چاقوی تیزی که کند شده باشد و دیگر نتواند هیچ چیز را ببرد ...
پی نوشت 3 :سوره مبارکه ناس
لبیک یا رسول الله ...