سر چهار راه داد زدم : آراااامش !چند گرم آرامش ! رفيقم آرامش مي خواهد !ولي صداي لاي بوق يک کاميون خفه شد ... اتاق خودم را گشتم آن جا هم دوقتي جامدادي ام را باز کردم از لاي آشغال مداد هاي تراشيده شده ، سرفه به جانم افتاد و آرامش ...؟! آن جا هم خبري نبود ...هيچ جاي دنيا يک مثقال هم نبود ... فقط در دل دخترکي بود که دستش را گذاشت روي قلبش و آهي کشيد ... يه متن شد خودش !!