خيلي شيرين بود ...:-))))

سلااااااااااااام اي مهربان:-)

خانم كااااااظمي جان،تشكر بر تشكر!:-)))))

مسجد كوفه يكي از عجيب ترين موقف هاييه كه آدم در ناب ترين حس ها غوطه ور ميشه...،انگار كه مزه ي دهانش هم شور اشكه...!اصلا حال اين كه مي نشيني سر يك مقام ،نماز مي خواني و بعد پا مي شوي براي مقام بعدي ،حالت قيام را تداعي مي كند..!و مقام به مقام كه طي مي شود تا مي رسي به خود محراب ...!چه قدر دلم تنگ شده است...!اللهم ارزقنا كربلا...

به به سلام به عزيز تر جان!