به بهانــهـ خواندنــ  شیــمیــ

کاش معلم شیمی مان یک شاعر بود..

تا شاید آن روز ،

همه ی چراغ های کلاس را خاموش می کرد

پرده ها را می کشید

و با شمع هایش را یکی یکی از لای دستانش بیرون می کشید

آن وقت

همه ی پروانه ها را

در یک اتفاق غیرمنتظره به کلاسمان می خواند

و وقتی بهت ما را می دید

زیر لب می خواند :

"سوختن هموار خود به خودی ست ..." *